Impressie van de Studytrip Buy Croatia

Mijn reis begint in Trogir, In de territoriale wateren liggen meer dan duizend eilanden, onbewoonde rotsen en koralen boven zeeniveau. Op één van die eilanden ontstond voor het begin van onze jaartelling een nederzetting, die in de loop der tijd tot een prachtige, compacte, stad uitgroeide. Trogir, middels twee bruggen voor verkeer bereikbaar, is zo oorspronkelijk van karakter dat het door de Unesco op de lijst van Wereldcultuurerfgoed is geplaatst.

Slenteren door de smalle straten, langs de eeuwen geleden gehouwen stenen van de huizen, is wederom een ontspannen en inspirerende bezigheid. Vergelijkbaar met het dolen door het Romeinse paleis in Split. Het hoofdportaal van de kathedraal, door beeldhouwmeester Radovan in de 13de eeuw uit ruwe steen gekapt, is ook in tijden van internet en satelliettelevisie de moeite waard. Uiteraard voeren evangelische motieven een de boventoon, maar ook allerlei mythologische dieren zijn in dit stripverhaal in steen te bewonderen.


De volgende dag bezoeken we de Makarska Riviera,
Die bergen oefenen een niet te onderschatten aantrekkingskracht uit. We rijden tussen het gesteente. Alles is er hier mee bezaaid. Van enorme rotsblokken tot fijn kiezelgruis, het is allemaal voorhanden. Alleen een taai soort struikgewas wil hier wortelen en groeien: die stippen op de Dalmatische huid. Het is hier ruig, maar het gebergte op de achtergrond oogt nog indrukwekkender.

Kroatië, dat onhandig gevormde land, is gezegend met een enorme veelzijdigheid op korte afstand. Dat is mooi meegenomen, want het is feitelijk onmogelijk om een heel land tijdens één reis te ontdekken, laat staan te leren kennen.Nergens een wolkje aan de hemel.
Langs het immer blauwe water, onder de immer blauwe lucht rijden we langs Omis waar we vanavond zullen eten aan de Cetina rivier.

Verder richting het zuiden, over die mietersfijne kustweg..Zelfs in de file staan moet hier een genoegen zijn. De zee, met al die landen rechts. De bergen, met stipjes als in de vacht van een Dalmatiër,links. En daarboven datzelfde blauw als gisteren, vorig jaar en eeuwen geleden. Tijdloze schoonheid noemen dichters en reclameschrijvers zoiets.
Dag 3 in Split, Op de kade wandelen mensen op hun gemak rond, op de terrassen drinkt men koffie.

Split, nu een belangrijke havenstad, wordt gedomineerd door het imposante paleis dat de Romeinse keizer Diocletianus rond 300 na Christus liet bouwen. Rond de muren van het best bewaarde antieke paleis in dit deel van de wereld is in de loop der eeuwen de rest van de stad ontstaan. Diocletianus heerste uit deze prachtige locatie over een rijk, dat zich zo’n beetje rond de gehele Middellandse Zee uitstrekte, en in het noorden tot aan de Rijn en in Engeland reikte. We hadden de eer om hier die woensdag te dineren, een unieke gebeurtenis.

In de haven van Split gaan we met ons internationale gezelschap aan boord. Terwijl het geluid uit de machinekamer aanzwelt worden de trossen los gegooid. Ik blijf aan dek, in de verkoelende bries. Hier in Kroatië is zeilen ook geweldig: geruisloos langs het ene eilandje na het andere glijden. Die zijn allen dichtbebost, slechts zo hier en daar verraadt een aanlegsteiger de nabijheid van menselijke beschaving. Daar hoef je dus niet voor de Amazone op te varen. En wat te denken van die ene vuurtoren daar, moederziel alleen op een uithoek van eiland zoveel? Daar wil ik mijn memoires wel schrijven, omgeven door prettig gezelschap en met dagelijkse verzorging door de SRV-delicatessenboot. We varen naar Hvar beroemd om de geurende lavendel- en rozemarijnvelden, die in de zomer in bloei staan. 

Ook op eiland Hvar, in stad Hvar, wil ik best langere tijd slijten dan die ene dag die mijn onverbiddelijke schema dicteert. Het is super relaxed hier op “het mooiste eiland van Kroatië”, zoals ik eerder te horen kreeg. Dat is niet zomaar een flitsende slogan: het tijdschrift Traveler neemt Hvar op in de Top Tien van mooiste eilanden ter wereld.
Dergelijke lyriek ligt ons nuchtere Nederlanders vaak schuin op de maag. Ik moet uitkijken dat deze tekst niet op die in een toeristische brochure gaat lijken. Dat valt niet mee, met al die inspiratie, maar ik zal mijn best doen om objectief te blijven.
Het plein direct aan de haven nodigt uit voor een pantoffelparade. Daar geef ik graag gehoor aan ware het niet dat wij ’s-Avonds alweer terug zijn in Split voor het programma aldaar. Vanaf de terrassen, in Zuid Europa tot het straatmeubilair behorend, klinkt geanimeerd en beschaafd geroezemoes. Aan het plein bevindt zich tevens, in het oude arsenaal, een van de oudste publieke theaters van Europa. Langs de oeverpromenade groeien palmen, dadels, cactussen, citroenen en medicinale planten. De weerkaatsing van de ondergaande zon in de wiegende golven maken het plaatje compleet. Van dit alles schiet m’n gemoed toch in enen vol. Lezers met trouw- en bijbehorende reisplannen: zoek niet verder! Hvar heeft het helemaal, wat romantiek en bijkomende zaken betreft.

In de middag vertrekken we naar eiland Brac, het volgende eiland in de archipel. Maar het kán niet. Ik kom klanten tegen die graag hun enthousiaste belevingen met mij willen delen, een week zeilen zij reeds rond, hun enthousiasme over Kroatië is ongekend. Ik besluit een uurtje met hen door te brengen om hun mooie verhalen aan te horen, dat alles onder het genot van heerlijk gekoeld glas wijn. Nog net op tijd weet mijn eigen gezelschap mij te bevrijden en mij op onze boot te trekken alvorens de boot los komt van de wal. Het tekent de vriendelijkheid van de Kroaten dat zij mij charmant en verantwoord aan boord laten stappen zodat ik niet tussen wal en schip dreigt te geraken. We varen dicht langs de kust van Hvar, in het landschap stenen muren, grillige vormen als van een rituele tatoeage.
Eenmaal weer aan vaste wal raak ik in de ban van de geuren en geluiden. Olijfbomen en wijnstruiken absorberen de weldadige zonnestralen. Hogerop kom ik in het gebied van de stenen en de struiken. De zon staat te loeien, de aarde geeft een weelderig parfum vrij.
In het strakblauwe water, in vergelijking met de Noordzee van een onvoorstelbare helderheid, zwemmen scholen vissen rond. Ik luier wat op een van de vele strandjes. Vogelgetsjilp, het klostsen van het water, flarden muziek en vrolijk gelach uit een dorpje wiegen me weg richting dromenland.

Wat een rust, wat een ruimte. Wat een schoonheid. Wat een vrede.
Aangespoord door het Voltallig Filharmonisch Krekelorkest loop ik later die middag de ondergaande zon tegemoet. In de schemering straalt de Adriatische Zee lichtblauw op, als een mist of als neonreclame voor de pracht van dit land. Soms in de diepte, dan weer op nog geen paar meter van de weg. Wat zouden we in Nederland niet geven voor een paar kilometer van zo’n kustlijn? Kroatië ligt er vol mee, alleen al over meer dan duizend kilometer langs de kust van het vaste land.

Wie besluit ook naar en door Kroatië te reizen maakt grote kans om mij daar op een mooie dag tegen het lijf te lopen. Met een brede glimlach op mijn gezicht. En een bordje “Niet Storen” om de hals. Ik heb nu alweer heimwee naar mijn geliefde Kroatië.