Ik weet het nu zeker de herfst zit er weer aan te komen, want iets van de kou van de herfst zit niet alleen nu in mij maar ook al in de lucht. Terugkijkend op een wederom wat mindere zomer bekruipt mij een melancholisch gevoel.
Als je naar buiten kijkt valt het op dat al zoveel bomen al aan het verkleuren zijn. Er zijn minder vogels, zelfs als de zon schijnt lijkt het kouder. Volgens de thermometer valt het allemaal wel mee, zo rond de 17 graden, toch een prima temperatuur. Maar de tijd van zwembaden in de tuin en met zijn allen op het strand liggen is voor dit jaar voorbij.
Er zit een ander soort genieten aan te komen. Door het bos wandelen en de bladeren voor je uit schoppen. Lekkere knus een warm vest aantrekken en samen met diegene die je dierbaar is op de bank, misschien met een goede film en een mooi glas wijn. De heerlijke houtkachel aan, de tijd dat waxinelichtjes en kaarsjes vooral die met kaneel gretig aftrek vinden.
Het is het omschakelen dat mij soms wat zwaar valt. Het loslaten van de zomer, het verwelkomen van de herfst.
Ondanks dat de eerste storm nog moet komen, is de herfst bij mij reeds genaderd, de verwarming vandaag voor het eerst weer aan, een warme trui, met een boek hier op de bank, neem ik al rillerig, en koortsig afscheid van de zomer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.