Vlinders in mijn buik

Liggend in een hangmat op het voordek realiseer ik mij wat voor een prachtig land Kroatië is. Na wat zakelijke verplichtingen is het nu tijd om even te ontspannen. Met vrienden zeil ik wat rond door de Kvarner. We zijn niet de enigen die het land van meer dan duizend eilanden ontdekt hebben, maar hier in het wat minder bekende gebied is het nog rustig. We vertrekken vanuit Punat op eiland Krk. Hier is een moderne marina. Ik leer veel deze dagen, zo werd mij verteld dat het gebruikelijk is om met de spiegel naar de kade af te meren, ik zie hoe dat nogal wat stuurmanskunsten en kalmte vereist, maar mijn vrienden zijn zo ervaren, hier groei je op met de zee en hier groei je op met allerlei watersporten. 

We steken over naar het tegenovergelegen Cres om vervolgens via Lošinj en Rab weer terug te komen op Krk. Er staat de laatste dagen veel wind waardoor we veel kunnen zeilen ipv alleen op de motor te varen. Bij nadering van Cres zie ik hoe vissers hun vangst binnen brengen en kinderen zich vermaken op rustige kiezelstrandjes. Er zijn hier weinig toeristen, wel een restaurantje dat de zojuist gevangen vis serveert. Onder de pijnbomen genieten we van het uitzicht op ons schip in de baai. Mijn vrienden willen mij meer laten zien en dus zeilen we door naar Unije, een heel klein eiland met heuvel vol met olijfbomen. Men verteld mij dat er slechts 86 mensen op dit typische visserseiland wonen. In de baai bij het gelijknamige dorpje gooien we het anker uit en genieten van het helderblauwe water. In de avond genieten we van een prachtige zonsondergang.

De Kroatische kust is zo ontzettend mooi, ik heb al veel gezien maar ik ben iedere keer weer verrast. En mediterraan klimaat, de mensen die zo gastvrij en behulpzaam zijn. Voor zeilers is Kroatië ook een topbestemming! De havens die ik gezien heb zijn goed uitgerust, de schepen die er voor de verhuur zijn, jong en goed onderhouden, mijn ondernemersgeest gaat met mij op de loop. Nee denk ik, nog even niet doen, nu even relaxen.

Onderweg naar Lošinj, In de baai van Sušak bezoeken we het enige zandstrand in de wijde omtrek, mijn vrienden denken mij hiermee een plezier te doen. Maar ik ben groot geworden in Kroatië, het land van de kiezelstranden, dus prefereer ik de stranden van Kroatië zoals je ze meestal aantreft. In Mali Lošinj aangekomen zoeken we een plekje in de stadshaven. We zullen hier de nacht doorbrengen. Na een heerlijke avond waarbij we met elkaar hebben gegeten in een intiem visrestaurantje in een achterafstraatje keren we na de nodige flessen wijn terug naar onze boot. 

De volgende morgen na het ontwaken en een ontbijt in een restaurantje aan de havenkade slaan we wat groente en vers fruit in en bezoeken we de visafslag, Het volgende stuk voor de oversteek naar Rab zeilen we met halve wind. Rab bezocht ik voor zaken ook al een aantal dagen daarvoor, nooit vervelend om weer terug te zijn. Rab verveelt nooit, de oude stad is zo mooi en nog zo onaangetast door massatoerisme. We besluiten hier te overnachten. 

De volgende morgen blijkt er een flinke wind te staan. We koersen aan op Vrbnik, voor mij een vertrouwde en bekende plek. Vrbnik is hoog bovenop een klif gebouwd. Het is erg druk als we het kleine haventje binnenvaren. De locals gebruiken de kademuur om de week maar eens met elkaar door te nemen, in de haven wordt gezwommen, het is een drukte van jewelste. Mijn herinnering gaat terug naar mijn vakanties  met mijn ouders, jaar in jaar uit bezochten we de Kvarner Riviera. Hoe vaak ben ik hier ook niet als kind van de havenkade gedoken en heb hier gezwommen. Het is alsof de tijd er is stil blijven staan, niets is veranderd na 30 jaar, gelukkig maar! 

Motorboten pendelen heen en weer tussen Novi, Crikvenica en Krk, om de zoveel uur komt er weer een lading toeristen aan. Na zes uur is iedereen weg en neemt een weldadige rust bezit van Vrbnik. We klimmen omhoog naar het kleine centrum van het stadje en kopen de lokale specialiteiten: olijfolie en de Vrbnicka Zlahtina ( witte wijn). Later gluren we even binnen bij de kerk waar net een dienst begint. Als we op het plein tijdens het avondeten genieten van lokale gerechten, stroomt de kerk leeg, met zijn allen genieten we van de relaxte sfeer die ons in zijn macht heeft. Met de bewoners maken we nog ons eigen feestje, er wordt muziek gemaakt, we drinken, dansen met elkaar en ik voel honderden vlinders in mijn buik. Het gelukzalige gevoel wat mij heeft overmeesterd. Het gevoel van inténs geluk. Om hier te zijn, hier in mijn mooie Kroatië, hier tezamen met lieve vrienden.

(Blog geschreven in 2006)